-
مراقبه سیزده و چهارده
مراقبه سیزدهم: ضربان را در هوشیاری خود بیابید
به‌راحتی بنشینید، با پشتی صاف، چشمانی بسته و با توجه به آگاهی درونی خود. دنبال چیزی نباشید فقط با چشم درون دنیای درونی خود را نظاره کنید و آگاه باشید چه چیزی را واقعاً نظاره می‌کنید.
شاید نور آبی، یا مزرعه‌ای خاکستری، یا مه تاریکی که با نقاط کوچک نور پرشده است، یا نقاشی نقطه چینی را می‌بینید. شما به چیزی می‌نگرید که در سانسکریت به آن چیتا (chitta) می‌گویند، مسائل ذهنی، هشیاری درون. این زمین پرانرژی است که تمام افکار، احساسات، برداشت‌ها و حس‌ها از آن به وجود می‌آید و در آن فرومی‌نشیند.
اکنون به کیفیت پویای این هشیاری درون توجه کنید، به چگونگی روشنی لرزان و جنبش ظریف مداوم آن، نوعی ارتعاش یا ضربان درونی. هشیاری درونی شما از انرژی است. این ارتعاش است که افکار، احساسات و تصورات را افزایش می‌دهد. ببینید می‌توانید از ضربان هشیاری خودآگاه شوید؟ در فرم فیزیکی، این ضربان به‌صورت ضربان قلب آشکار می‌شود، ولی با دقت بیشتر، می‌توانید ضربان ظریف‌تری را، زمینه ضربان قلب احساس کنید. اگر فوراً نتوانستید ضربان ظریف‌تر را احساس کنید، روی تپیدن ضربان قلبتان تمرکز کنید.
با ضربان قلبتان بمانید تا سطح ظریف‌تر را احساس کنید، یا چگونگی طنین واقعی ضربان آن از طریق بدن را احساس کنید. یا اگر ضربانی از انرژی را در جای دیگری از بدن احساس کردید، روی آن تمرکز کنید تا به‌تدریج از ضربان ظریف‌تری که در زمینه آن است آگاه شوید.
مراقبه شماره چهاردهم
تمرین شماره 14: شما در اقیانوسی از فضا هستید
با پشتی صاف، راحت بنشینید. چشم‌ها را بسته و آرام توجه را به جریان تنفس که از بینی وارد و خارج می‌شود، متمرکز کنید. هر بار که توجهتان سرگردان جای دیگری می‌شود، آن را به تنفستان برگردانید. تا زمانی که تنفس و ذهنتان آرام شوند، این کار را ادامه دهید. تصور کنید بدنتان کاملاً خالی است و پوستتان
غشاء نازکی است مثل پوسته بادکنک و داخل آن هیچ‌چیزی جز فضای خالی نیست. نه‌تنها بدن شما پر از فضاست بلکه اطراف شما را نیز فضا احاطه کرده است. هنگام دم حس کنید این فضا از راه منافذ بدنتان وارد می‌شود و با همان احساس آن را بازدم کنید. پوست شما حساس و با غشاء متخلخل است و شما از طریق آن تنفس می‌کنید. شما در اقیانوسی از فضا هستید. با هر تنفس، به‌آرامی وارد این اقیانوس شوید.
مترجم: ژ. مخزنی
